ייִדישע גאַזעטן און זשורנאַלן: אַ פֿאַנטאַזיע
די פֿאַרשױנען:
לשון־קודש ― אַן אַלטע גרײַז־גרױע פֿרױ, אַ גרױסע
מיוחסת; אַ שײן אײדל פּנים מיט אַ שװאַרצן
שלײער.
זשאַרגאָן ― אַ יונג מײדל מיט זײער אַ פּשוט אױסזיכט,
גראָבע סקאַרבאָװע הענט, נאָר־װאָס פֿונעם
קיכאױװן...
אַחיאַסף ― אַ יונגער־מאַן װאָס זיצט אױף קעסט,
האַנדלט אונטער מיט ספֿרים.
תּושיה ― אַ רײַכער יונגער־מאַנטשיק, אַ בעל־הבית
פֿאַר זיך.
לוח־אַחיאַסף ― אַ יונגער־מאַן אַ משׂכּיל.
השילוח ― אַ שטילער מענטש, גײט פּאַװאָליע, אַ
װינציקער רעדנער.
המליץ ― אַן אַלטער בעל־הבית, אַ יורד...
הצפֿירה ― אַן אױפֿגעקומענער נגיד...
הצופֿה און הזמן ― צװײ ייִדן, מען װײסט ניט װער זײ זענען
און פֿון װאַנען.
פֿאָלקסצײַטונג און פֿרײַנד ― צװײ פּראָסטע בעלי־מלאָכות, פֿײַנע יונגען
מיט געזונטע פּלײצעס.
װאָסכאָד און בודושטשנאָסט ― צװײ בחורים, װאָס רעדן ניט קײן װאָרט
ייִדיש, נאָר מען איז מבֿין כּל דיבור.
די געשיכטע קומט פֿאָר דעם 31סטן דעקאַבר [декабер: דעצעמבער] 1902
* * *
לשון־קודש: (האַלט אַראָפּגעלאָזט דעם קאָפּ, זיפֿצט און קרעכצט און רעדט
צו זיך אַלײן מיט אַ טרױעריקער שטים) אױ, אַז אָך און װײ איז צו מיר, אױף
װאָס איך בין איבערגעקומען און צו װאָס איך האָב מיך דערלעבט!
|
|
yidishe gazetn un zhurnaln: a fantazye
di farshoynen:
lshun-kudsh ― an alte grayz-groye froy, a groyse
meyukheses; a sheyn eydl ponem mit a shvartsn
shleyer.
zhargon ― a yung meydl mit zeyer a poshet oyszikht,
grobe skarbove hent, nor-vos funem
kikh#oyvn...
aHyasf ― a yunger-man vos zitst oyf kest,
handlt unter mit sforem.
Wushih ― a raykher yunger-mantshik, a balebos
far zikh.
luakh-aHyasf ― a yunger-man a maskel.
hshiluakh ― a shtiler mentsh, geyt pavolye, a
vintsiker redner.
hmlits ― an alter balebos, a yoyred...
htsfirh ― an oyfgekumener noged...
htsufh un hzmn ― tsvey yidn, men veyst nit ver zey zenen
un fun vanen.
folkstsaytung un fraynd ― tsvey proste beli-melokhes, fayne yungen
mit gezunte pleytses.
voskhod un budushtshnost ― tsvey bokhrem, vos redn nit keyn vort
yidish, nor men iz meyvn kol diber.
di geshikhte kumt for dem 31stn dekabr [декабер: detsember] 1902
* * *
lshun-kudsh: (halt aropgelozt dem kop, ziftst un krekhtst un redt
tsu zikh aleyn mit a troyeriker shtim) oy, az okh un vey iz tsu mir, oyf
vos ikh bin ibergekumen un tsu vos ikh hob mikh derlebt!
|
ייִדישע גאַזעטן און זשורנאַלן: אַ פֿאַנטאַזיע
די פֿאַרשױנען:
<<לשון־קודש>> ― אַן אַלטע גרײַז־גרױע פֿרױ, אַ גרױסע
מיוחסת; אַ שײן אײדל פּנים מיט אַ שװאַרצן
שלײער.
<<זשאַרגאָן>> ― אַ יונג מײדל מיט זײער אַ פּשוט אױסזיכט,
גראָבע סקאַרבאָװע הענט, נאָר־װאָס פֿונעם
קיכאױװן...
<<אַחיאַסף>> ― אַ יונגער־מאַן װאָס זיצט אױף קעסט,
האַנדלט אונטער מיט ספֿרים.
<<תּושיה>> ― אַ רײַכער יונגער־מאַנטשיק, אַ בעל־הבית
פֿאַר זיך.
<<לוח־אַחיאַסף>> ― אַ יונגער־מאַן אַ משׂכּיל.
<<השילוח>> ― אַ שטילער מענטש, גײט פּאַװאָליע, אַ
װינציקער רעדנער.
<<המליץ>> ― אַן אַלטער בעל־הבית, אַ יורד...
<<הצפֿירה>> ― אַן אױפֿגעקומענער נגיד...
<<הצופֿה>> און <<הזמן>> ― צװײ ייִדן, מען װײסט ניט <<װער>> זײ זענען
און פֿון װאַנען.
<<פֿאָלקסצײַטונג>> און <<פֿרײַנד>> ― צװײ פּראָסטע בעלי־מלאָכות, פֿײַנע יונגען
מיט געזונטע פּלײצעס.
<<װאָסכאָד>> און <<בודושטשנאָסט>> ― צװײ בחורים, װאָס רעדן ניט קײן װאָרט
ייִדיש, נאָר מען איז מבֿין כּל דיבור.
די געשיכטע קומט פֿאָר דעם 31סטן דעקאַבר [декабер: דעצעמבער] 1902
* * *
<<לשון־קודש>>: (האַלט אַראָפּגעלאָזט דעם קאָפּ, זיפֿצט און קרעכצט און רעדט
צו זיך אַלײן מיט אַ טרױעריקער שטים) אױ, אַז אָך און װײ איז צו מיר, אױף
װאָס איך בין איבערגעקומען און צו װאָס איך האָב מיך דערלעבט!
|