214 שלום עליכם
פֿאַרשטערט שלומען די שׂימחה. ערשטנס, האָט ער באַװיזן די ייִדן, אַז זײ
זײַנען בהמות, זײ װײסן ניט װאָס זײ רײדן. די פּענסיע איז ניט קײן
פּענסיע, נאָר אַ סטיפּענדיע. פּענסיע איז פּענסיע, און סטיפּענדיע איז
סטיפּענדיע. והשנית, איז שלום ניט קײן אײנציקער ― ס'איז דאָ נאָך
אײנער אין דער אויעזדנע, װאָס האָט באַקומען אַ סטיפּענדיע, אױך אױף
הונדערט צװאַנציק רובל, און דאָס איז געװען שלומס נײַער חבֿר פֿון
דער אויעזדנע. אליע האָט ער געהײסן. נאָר װעגן אים שפּעטער. דערװײַל
איז דער העלד פֿון אונדזער באַשרײַבונג געװען אױפֿן זיבעטן הימל. ער
האָט אַרױסגעזען בחוש, אַז זײַנע אַמאָליקע חלומות װעגן זײַן חבֿר
שמואליקס „אוצר“ הײבן־אָן פּאַװאָלינקע מקוים צו װערן... און זײַן
פֿאַנטאַזיע כאַפּט אים אױף אױף אירע פֿליגלען און פֿאַרטראָגט אים װײַט־װײַט,
אין עולם־הדמיון אַרײַן. און ער זעט זיך אַרומגערינגלט מיט זײַנע חבֿרים,
װאָס קוקן אױף אים מיט שטראַלנדיקע אױגן און זײַנען אים מקנא. און
דעם טאַטן זעט ער, נאָך גאָר אַ יונגערמאַנטשיק עפּעס. װוּ איז
אַהינגעקומען דער אױסגעבױגענער רוקן? די טיפֿע קנײטשן אױפֿן שטערן? דאָס
געלע פֿאַרזאָרגטע פּנים? גאָר אַן אַנדער מענטש געװאָרן! און ער זיפֿצט
שױן גאָר ניט מער. און די גאַנצע משפּחה ― שטעלט זיך אים פֿאָר ―
רינגלט אים אַרום, גיט אים אָפּ גרױס כּבֿוד, אים און זײַן שלומען,
דעם אױסדערװײלטן, דעם גליקלעכן, װאָס פֿון אים װײסן הײַנט אַלע,
אַפֿילו „קאַזנאַ“ און אַפֿילו די „נאַראָדנע פּראָסװיעשטשעניע“ ― אַלע,
אַלע, אפֿשר טאַקע ביזן קיסר ― װער װײס?...
52. חבֿר אליע
אליע דאָדעס ― די ערשטע באַקאַנטשאַפֿט אױף אַ שׂרפֿה ― שמועסן װעגן
קאָסמאָגראַפֿיע מיטן פֿעטער פּיניע ― דער העלד איז מחלל שבת בפֿרהסיא ― ער
װערט געקרױנט מיטן נאָמען „פּיסאַטעל [писатель: שרײַבער]“.
אַ פּנים אַ װײַס, אַ קײַלעכיקס, אַ ביסעלע אַ געשטופּלטס. האָר
שטײענדיקע, האַרטע, שװאַרצע, געדיכטע, שטעכעדיקע ― אַ גאַנצע גריװע.
אױגן לאַכנדיקע, צײן געזונטע, װײַסע. פֿינגער קורצע. אַ געלעכטער אַ
הילכיקער, אַ שיסנדיקער. אַ טעמפּעראַמענט אַ פֿײַעריקער. ― אָט דאָס איז
דער פּאָרטרעט פֿון שלומס חבֿר אליע, פֿון דער ערשטער קלאַס אויעזדנע
ביזן סוף.
|
|
214 sholem aleykhem
farshtert shlumen di simkhe. ershtns, hot er bavizn di yidn, az zey
zaynen beheymes, zey veysn nit vos zey reydn. di pensye iz nit keyn
pensye, nor a stipendye. pensye iz pensye, un stipendye iz
stipendye. vehasheynes, iz sholem nit keyn eyntsiker ― s'iz do nokh
eyner in der oyezdne, vos hot bakumen a stipendye, oykh oyf
hundert tsvantsik rubl, un dos iz geven shlums nayer khaver fun
der oyezdne. #lye hot er geheysn. nor vegn im shpeter. dervayl
iz der held fun undzer bashraybung geven oyfn zibetn himl. er
hot aroysgezen bekhush, az zayne amolike khaloymes vegn zayn khaver
shmu#liks "oytser'' heybn-on pavolinke mekuyem tsu vern... un zayn
fantazye khapt im oyf oyf ire fliglen un fartrogt im vayt-vayt,
in eulm-hdmyun arayn. un er zet zikh arumgeringlt mit zayne khaveyrem,
vos kukn oyf im mit shtralndike oygn un zaynen im mekane. un
dem tatn zet er, nokh gor a yungermantshik epes. vu iz
ahingekumen der oysgeboygener rukn? di tife kneytshn oyfn shtern? dos
gele farzorgte ponem? gor an ander mentsh gevorn! un er ziftst
shoyn gor nit mer. un di gantse mishpokhe ― shtelt zikh im for ―
ringlt im arum, git im op groys koved, im un zayn shlumen,
dem oysderveyltn, dem gliklekhn, vos fun im veysn haynt ale,
afile "kazna'' un afile di "narodne prosvyeshtshenye'' ― ale,
ale, efsher take bizn keyser ― ver veys?...
52. khaver #lye
#lye dodes ― di ershte bakantshaft oyf a sreyfe ― shmuesn vegn
kosmografye mitn feter pinye ― der held iz mekhalel shabes befresye ― er
vert gekroynt mitn nomen "pisatel [писатель: shrayber]''.
a ponem a vays, a kaylekhiks, a bisele a geshtuplts. hor
shteyendike, harte, shvartse, gedikhte, shtekhedike ― a gantse grive.
oygn lakhndike, tseyn gezunte, vayse. finger kurtse. a gelekhter a
hilkhiker, a shisndiker. a temperament a fayeriker. ― ot dos iz
der portret fun shlums khaver #lye, fun der ershter klas oyezdne
bizn suf.
|
214 שלום עליכם
פֿאַרשטערט שלומען די שׂימחה. ערשטנס, האָט ער באַװיזן די ייִדן, אַז זײ
זײַנען בהמות, זײ װײסן ניט װאָס זײ רײדן. די פּענסיע איז ניט קײן
פּענסיע, נאָר אַ סטיפּענדיע. פּענסיע איז פּענסיע, און סטיפּענדיע איז
סטיפּענדיע. והשנית, איז שלום ניט קײן אײנציקער ― ס'איז דאָ נאָך
אײנער אין דער אויעזדנע, װאָס האָט באַקומען אַ סטיפּענדיע, אױך אױף
הונדערט צװאַנציק רובל, און דאָס איז געװען שלומס נײַער חבֿר פֿון
דער אויעזדנע. אליע האָט ער געהײסן. נאָר װעגן אים שפּעטער. דערװײַל
איז דער העלד פֿון אונדזער באַשרײַבונג געװען אױפֿן זיבעטן הימל. ער
האָט אַרױסגעזען בחוש, אַז זײַנע אַמאָליקע חלומות װעגן זײַן חבֿר
שמואליקס „אוצר“ הײבן־אָן פּאַװאָלינקע מקוים צו װערן... און זײַן
פֿאַנטאַזיע כאַפּט אים אױף אױף אירע פֿליגלען און פֿאַרטראָגט אים װײַט־װײַט,
אין עולם־הדמיון אַרײַן. און ער זעט זיך אַרומגערינגלט מיט זײַנע חבֿרים,
װאָס קוקן אױף אים מיט שטראַלנדיקע אױגן און זײַנען אים מקנא. און
דעם טאַטן זעט ער, נאָך גאָר אַ יונגערמאַנטשיק עפּעס. װוּ איז
אַהינגעקומען דער אױסגעבױגענער רוקן? די טיפֿע קנײטשן אױפֿן שטערן? דאָס
געלע פֿאַרזאָרגטע פּנים? גאָר אַן אַנדער מענטש געװאָרן! און ער זיפֿצט
שױן גאָר ניט מער. און די גאַנצע משפּחה ― שטעלט זיך אים פֿאָר ―
רינגלט אים אַרום, גיט אים אָפּ גרױס כּבֿוד, אים און זײַן שלומען,
דעם אױסדערװײלטן, דעם גליקלעכן, װאָס פֿון אים װײסן הײַנט אַלע,
אַפֿילו „קאַזנאַ“ און אַפֿילו די „נאַראָדנע פּראָסװיעשטשעניע“ ― אַלע,
אַלע, אפֿשר טאַקע ביזן קיסר ― װער װײס?...
52. חבֿר אליע
אליע דאָדעס ― די ערשטע באַקאַנטשאַפֿט אױף אַ שׂרפֿה ― שמועסן װעגן
קאָסמאָגראַפֿיע מיטן פֿעטער פּיניע ― דער העלד איז מחלל שבת בפֿרהסיא ― ער
װערט געקרױנט מיטן נאָמען „פּיסאַטעל [писатель: שרײַבער]“.
אַ פּנים אַ װײַס, אַ קײַלעכיקס, אַ ביסעלע אַ געשטופּלטס. האָר
שטײענדיקע, האַרטע, שװאַרצע, געדיכטע, שטעכעדיקע ― אַ גאַנצע גריװע.
אױגן לאַכנדיקע, צײן געזונטע, װײַסע. פֿינגער קורצע. אַ געלעכטער אַ
הילכיקער, אַ שיסנדיקער. אַ טעמפּעראַמענט אַ פֿײַעריקער. ― אָט דאָס איז
דער פּאָרטרעט פֿון שלומס חבֿר אליע, פֿון דער ערשטער קלאַס אויעזדנע
ביזן סוף.
|