געשיכטע נומער זעקס: קבֿר־אָבֿות
— איר פֿאָרט אױפֿן „יריד“ און מיר פֿאָרן פֿונעם „יריד“. איך האָב
זיך שױן אױסגעװײנט, און איר פֿאָרט ערשט װײנען ― דאַרף מען
אײַך מאַכן אַן אָרט. טוט זיך, זײַט מוחל, אַ רוק אַביסל נענטער, אַהער,
ס'איז אײַך נישט גוט צו זיצן.
― אָט!
אַזױ שמועסן זיך דורך אין װאַגאָן צװײ פּאַרשױנען הינטער מײַנע
פּלײצעס. דאָס הײסט, אײנער רעדט און דער אַנדערער באָמקעט אים צו
פֿון צײַט צו צײַט מיט האַלבע װערטער.
― זאַלבענאַנד פֿאָרן מיר דאָס. איך און מײַן אַלטינקע. אָט דאָס
איז זי, װאָס ליגט אױף דער ערד. זי איז אײַנגעשלאָפֿן. אָנגעװײנט זיך
נעבעך פֿאַר אַלע ייִדן. גאָרנישט געװאָלט אָפּטרעטן פֿון הײליקן אָרט.
צוגעפֿאַלן צום קבֿר און ― נישט אָפּצורײַסן! טענה איך מיט איר: „אָבער
זאָל זײַן גענוג, זאָג איך, דו װעסט זי מיט דײַנע טרערן, זאָג איך,
לעבעדיק נישט מאַכן!“ הערט די װאַנט? און װאָס איז דער חידוש? אַזאַ
בראָך! אַ בת־יחידקע. אײן אױג אין קאָפּ. און אַ געראָטענע דערצו. שײן
װי גאָלד. און קלוג. געענדיקט פּראָגימנאַזיע... צװײ יאָר אַז זי איז
געשטאָרבן. מײנט איר אפֿשר, פֿון טשאַכאָטקע? געזונט און שטאַרק! אַלײן,
אַלײן זיך גענומען דאָס לעבן.
― טאַקע?!
פֿון דעם שמועס פֿאַרשטײ איך שױן, װעגן װאָס פֿאַר אַ „יריד“ עס
רעדט זיך דאָ. איך דערמאָן מיך, אַז מיר האָבן ראָש־חודש אלול. דאָס
|
|
geshikhte numer zeks: keyveroves
― ir fort oyfn "yarid'' un mir forn funem "yarid''. ikh hob
zikh shoyn oysgeveynt, un ir fort ersht veynen ― darf men
aykh makhn an ort. tut zikh, zayt moykhl, a ruk abisl nenter, aher,
s'iz aykh nisht gut tsu zitsn.
― ot!
azoy shmuesn zikh durkh in vagon tsvey parshoynen hinter mayne
pleytses. dos heyst, eyner redt un der anderer bomket im tsu
fun tsayt tsu tsayt mit halbe verter.
― zalbenand forn mir dos. ikh un mayn altinke. ot dos
iz zi, vos ligt oyf der erd. zi iz ayngeshlofn. ongeveynt zikh
nebekh far ale yidn. gornisht gevolt optretn fun heylikn ort.
tsugefaln tsum keyver un ― nisht optsuraysn! tayne ikh mit ir: "ober
zol zayn genug, zog ikh, du vest zi mit dayne trern, zog ikh,
lebedik nisht makhn!'' hert di vant? un vos iz der khidesh? aza
brokh! a basyekhidke. eyn oyg in kop. un a gerotene dertsu. sheyn
vi gold. un klug. geendikt progimnazye... tsvey yor az zi iz
geshtorbn. meynt ir efsher, fun tshakhotke? gezunt un shtark! aleyn,
aleyn zikh genumen dos lebn.
― take?!
fun dem shmues farshtey ikh shoyn, vegn vos far a "yarid'' es
redt zikh do. ikh dermon mikh, az mir hobn rosh-khoydesh elel. dos
|
געשיכטע נומער זעקס: קבֿר־אָבֿות
— איר פֿאָרט <<אױפֿן>> „יריד“ און מיר פֿאָרן <<פֿונעם>> „יריד“. איך האָב
זיך שױן אױסגעװײנט, און איר פֿאָרט ערשט װײנען ― דאַרף מען
אײַך מאַכן אַן אָרט. טוט זיך, זײַט מוחל, אַ רוק אַביסל נענטער, אַהער,
ס'איז אײַך נישט גוט צו זיצן.
― אָט!
אַזױ שמועסן זיך דורך אין װאַגאָן צװײ פּאַרשױנען הינטער מײַנע
פּלײצעס. דאָס הײסט, אײנער רעדט און דער אַנדערער באָמקעט אים צו
פֿון צײַט צו צײַט מיט האַלבע װערטער.
― זאַלבענאַנד פֿאָרן מיר דאָס. איך און מײַן אַלטינקע. אָט דאָס
איז זי, װאָס ליגט אױף דער ערד. זי איז אײַנגעשלאָפֿן. אָנגעװײנט זיך
נעבעך פֿאַר אַלע ייִדן. גאָרנישט געװאָלט אָפּטרעטן פֿון הײליקן אָרט.
צוגעפֿאַלן צום קבֿר און ― נישט אָפּצורײַסן! טענה איך מיט איר: „אָבער
זאָל זײַן גענוג, זאָג איך, דו װעסט זי מיט דײַנע טרערן, זאָג איך,
לעבעדיק נישט מאַכן!“ הערט די װאַנט? און װאָס איז דער חידוש? אַזאַ
בראָך! אַ בת־יחידקע. אײן אױג אין קאָפּ. און אַ געראָטענע דערצו. שײן
װי גאָלד. און קלוג. געענדיקט פּראָגימנאַזיע... צװײ יאָר אַז זי איז
געשטאָרבן. מײנט איר אפֿשר, פֿון טשאַכאָטקע? געזונט און שטאַרק! אַלײן,
אַלײן זיך גענומען דאָס לעבן.
― טאַקע?!
פֿון דעם שמועס פֿאַרשטײ איך שױן, װעגן װאָס פֿאַר אַ „יריד“ עס
רעדט זיך דאָ. איך דערמאָן מיך, אַז מיר האָבן ראָש־חודש אלול. דאָס
|