שלח־מנות: אַ בילד
האַלב װאָכעדיק, האַלב יום־טובֿדיק, מיט אַ זײַדענער פֿאַטשײלע און
מיט אַ פֿאַרטעך, שטײט די מאַמע בײַם טיש, שטאַרק צעטראָגן. עפּעס אַ
װערטעלע אױסצורײדן ― כּמעט אַ מאה שלח־מנותן אָפּנעמען און כּמעט
אַ מאה שלח־מנותן אָפּשיקן. קײנעם נישט אָנזעצן, חלילה קײן טעות
נישט האָבן, געדענקען װעמען װאָס פֿאַר אַ שלח־מנות מע באַדאַרף
אָפּשיקן. צום בײַשפּיל: אַז יענער שיקט אײַך אײן פֿלעדל, צװײ קישעלעך,
אײן מאָנדל, צװײ שטיקלעך טאָרט, אײן האָניק־טײגל מיט צװײ
צוקער־לעקעכלעך ― באַדאַרפֿט איר אים אָפּשיקן, געװײנלעך, צװײ פֿלעדלעך,
אײן קישעלע, צװײ מאָנדלעך, אײן שטיקל טאָרט, צװײ האָניק־טײגלעך
מיט דרײַ צוקער־לעקעכלעך. מע באַדאַרף האָבן אַ קאָפּ פֿון אַ מיניסטער,
חלילה נישט אָנמאַכן אַ חתונה, װי עס האָט זיך אַמאָל שױן געטראָפֿן בײַ
אונדז אַזאַ אומגליק, דאָס הײסט, מע האָט אָפּגעשיקט אײנער אַ נגידיתטע
צוריק איר אײגענעם שלח־מנות, האָט זיך דאָס געטאָן! עס איז אַרױס אַ
מחלוקת צװישן די מאַנען, מיט סקאַנדאַלן, מיט פּעטש, מיט מסירות,
מיט רדיפֿות, װי געװײנלעך... הײַנט די מענטשן, װאָס ברענגען דעם
שלח־מנות, באַדאַרף מען אױך עפּעס שענקען, װעמען אַ קאָפּיקע, און װעמען
צװײ, און װעמען נאָך מער װי צװײ... אָט עפֿנט זיך די טיר און סע
קומט אַרײַן אַ מײדל מיט שטאַרק־רױטע האָר און מיט אַ סך קלײַען אױפֿן
פּנים ― דאָס איז מײַן רבינס אַ מײדל. זי גײט־אַרום פֿון אײן בעל־הבית
צום אַנדערן און נעמט־צונױף די שלח־מנותן פֿאַרן רבין. זי טראָגט אין
האַנט אַ שעלעכל, איבערגעדעקט מיט אַ טישטעכל. אינעם שעלעכל
ליגט אַ לעקעכל, אינעם לעקעכל שטעקט אַ ראָזשינקע, און אױף דער
|
|
shlH-mones: a bild
halb vokhedik, halb yum-tuvdik, mit a zaydener fatsheyle un
mit a fartekh, shteyt di mame baym tish, shtark tsetrogn. epes a
vertele oystsureydn ― kemat a meye shlH-monesn opnemen un kemat
a meye shlH-monesn opshikn. keynem nisht onzetsn, kholile keyn toes
nisht hobn, gedenken vemen vos far a shlH-mones me badarf
opshikn. tsum bayshpil: az yener shikt aykh eyn fledl, tsvey kishelekh,
eyn mondl, tsvey shtiklekh tort, eyn honik-teygl mit tsvey
tsuker-lekekhlekh ― badarft ir im opshikn, geveynlekh, tsvey fledlekh,
eyn kishele, tsvey mondlekh, eyn shtikl tort, tsvey honik-teyglekh
mit dray tsuker-lekekhlekh. me badarf hobn a kop fun a minister,
kholile nisht onmakhn a khasene, vi es hot zikh amol shoyn getrofn bay
undz aza umglik, dos heyst, me hot opgeshikt eyner a negidiste
tsurik ir eygenem shlH-mones, hot zikh dos geton! es iz aroys a
mHlukT tsvishn di manen, mit skandaln, mit petsh, mit mesires,
mit redifes, vi geveynlekh... haynt di mentshn, vos brengen dem
shlH-mones, badarf men oykh epes shenken, vemen a kopike, un vemen
tsvey, un vemen nokh mer vi tsvey... ot efnt zikh di tir un se
kumt arayn a meydl mit shtark-royte hor un mit a sakh klayen oyfn
ponem ― dos iz mayn rbins a meydl. zi geyt-arum fun eyn balebos
tsum andern un nemt-tsunoyf di shlH-monesn farn rebn. zi trogt in
hant a shelekhl, ibergedekt mit a tishtekhl. inem shelekhl
ligt a lekekhl, inem lekekhl shtekt a rozhinke, un oyf der
|
שלח־מנות: אַ בילד
האַלב װאָכעדיק, האַלב יום־טובֿדיק, מיט אַ זײַדענער פֿאַטשײלע און
מיט אַ פֿאַרטעך, שטײט די מאַמע בײַם טיש, שטאַרק צעטראָגן. עפּעס אַ
װערטעלע אױסצורײדן ― כּמעט אַ מאה שלח־מנותן אָפּנעמען און כּמעט
אַ מאה שלח־מנותן אָפּשיקן. קײנעם נישט אָנזעצן, חלילה קײן טעות
נישט האָבן, געדענקען װעמען װאָס פֿאַר אַ שלח־מנות מע באַדאַרף
אָפּשיקן. צום בײַשפּיל: אַז יענער שיקט אײַך אײן פֿלעדל, צװײ קישעלעך,
אײן מאָנדל, צװײ שטיקלעך טאָרט, אײן האָניק־טײגל מיט צװײ
צוקער־לעקעכלעך ― באַדאַרפֿט איר אים אָפּשיקן, געװײנלעך, צװײ פֿלעדלעך,
אײן קישעלע, צװײ מאָנדלעך, אײן שטיקל טאָרט, צװײ האָניק־טײגלעך
מיט דרײַ צוקער־לעקעכלעך. מע באַדאַרף האָבן אַ קאָפּ פֿון אַ מיניסטער,
חלילה נישט אָנמאַכן אַ חתונה, װי עס האָט זיך אַמאָל שױן געטראָפֿן בײַ
אונדז אַזאַ אומגליק, דאָס הײסט, מע האָט אָפּגעשיקט אײנער אַ נגידיתטע
צוריק איר אײגענעם שלח־מנות, האָט זיך דאָס געטאָן! עס איז אַרױס אַ
מחלוקת צװישן די מאַנען, מיט סקאַנדאַלן, מיט פּעטש, מיט מסירות,
מיט רדיפֿות, װי געװײנלעך... הײַנט די מענטשן, װאָס ברענגען דעם
שלח־מנות, באַדאַרף מען אױך עפּעס שענקען, װעמען אַ קאָפּיקע, און װעמען
צװײ, און װעמען נאָך מער װי צװײ... אָט עפֿנט זיך די טיר און סע
קומט אַרײַן אַ מײדל מיט שטאַרק־רױטע האָר און מיט אַ סך קלײַען אױפֿן
פּנים ― דאָס איז מײַן רבינס אַ מײדל. זי גײט־אַרום פֿון אײן בעל־הבית
צום אַנדערן און נעמט־צונױף די שלח־מנותן פֿאַרן רבין. זי טראָגט אין
האַנט אַ שעלעכל, איבערגעדעקט מיט אַ טישטעכל. אינעם שעלעכל
ליגט אַ לעקעכל, אינעם לעקעכל שטעקט אַ ראָזשינקע, און אױף דער
|