גזלנים
אַן אױסערגעװײנלעכע, נאָר אַן אמתע מעשׂה פֿון חדר, װי אַזױ תּלמידים האָבן זיך אָפּגערעכנט מיט אַ רבין. דערצײלט לכּבֿוד ל″ג־בעומר.
א
― ער פּאָפֿט נאָך?
― נאָך אַ מין פּאָפֿן!
― טפֿו זאָל ער װערן!
― װעקט אים אױף! װעקט אים אױף!
― לײב־דרײב־אָבדיריק!
― שטײ־אױף, מײַן פֿײגעלע!
― עפֿן־אױף דײַן אײגעלע!
קױם װאָס איך רײַס דורך די אױגן, הײב אױף דעם קאָפּ, קוק מיך
אַרום אױף אַלע זײַטן און דערזע אַ גאַנצע כאַליאַסטרע װײַסע־חבֿרהניקעס,
מײַנע חבֿרים פֿונעם חדר. דאָס פֿענצטער איז אָפֿן, און צוזאַמען מיט
זײערע גלאַנצנדיקע אײגלעך רײַסן זיך אַרײַן מיט אַ פֿרײד און מיט אַ
געלעכטער די ערשטע שטראַלן פֿון דער ליכטיקער װאַרעמער פֿרימאָרגנדיקער
זון. איך קוק מיך אַרום אױף אַלע זײַטן.
― זעט נאָר, װי ער קוקט!
― װי אַ זינדיקער מענטש!
― האָסט אונדז נישט דערקענט?
― האָסט פֿאַרגעסן, אַז מיר האָבן הײַנט ל″ג־בעומר?
|
|
gazlonem
an oysergeveynlekhe, nor an emese mayse fun kheyder, vi azoy talmidem hobn
zikh opgerekhnt mit a rebn. dertseylt lekoved l″g-beumr.
#
― er poft nokh?
― nokh a min pofn!
― tfu zol er vern!
― vekt im oyf! vekt im oyf!
― leyb-dreyb-obdirik!
― shtey-oyf, mayn feygele!
― efn-oyf dayn eygele!
koym vos ikh rays durkh di oygn, heyb oyf dem kop, kuk mikh
arum oyf ale zaytn un derze a gantse khalyastre vayse-khevrenikes,
mayne khaveyrem funem kheyder. dos fentster iz ofn, un tsuzamen mit
zeyere glantsndike eyglekh raysn zikh arayn mit a freyd un mit a
gelekhter di ershte shtraln fun der likhtiker varemer frimorgndiker
zun. ikh kuk mikh arum oyf ale zaytn.
― zet nor, vi er kukt!
― vi a zindiker mentsh!
― host undz nisht derkent?
― host fargesn, az mir hobn haynt l″g-beumr?
|
גזלנים
אַן אױסערגעװײנלעכע, נאָר אַן אמתע מעשׂה פֿון חדר, װי אַזױ תּלמידים האָבן זיך אָפּגערעכנט מיט אַ רבין. דערצײלט לכּבֿוד ל″ג־בעומר.
א
― ער פּאָפֿט נאָך?
― נאָך אַ מין פּאָפֿן!
― טפֿו זאָל ער װערן!
― װעקט אים אױף! װעקט אים אױף!
― לײב־דרײב־אָבדיריק!
― שטײ־אױף, מײַן פֿײגעלע!
― עפֿן־אױף דײַן אײגעלע!
קױם װאָס איך רײַס דורך די אױגן, הײב אױף דעם קאָפּ, קוק מיך
אַרום אױף אַלע זײַטן און דערזע אַ גאַנצע כאַליאַסטרע װײַסע־חבֿרהניקעס,
מײַנע חבֿרים פֿונעם חדר. דאָס פֿענצטער איז אָפֿן, און צוזאַמען מיט
זײערע גלאַנצנדיקע אײגלעך רײַסן זיך אַרײַן מיט אַ פֿרײד און מיט אַ
געלעכטער די ערשטע שטראַלן פֿון דער ליכטיקער װאַרעמער פֿרימאָרגנדיקער
זון. איך קוק מיך אַרום אױף אַלע זײַטן.
― זעט נאָר, װי ער קוקט!
― װי אַ זינדיקער מענטש!
― האָסט אונדז נישט דערקענט?
― האָסט פֿאַרגעסן, אַז מיר האָבן הײַנט ל″ג־בעומר?
|