דער אתרוג: אַ מעשׂה לכּבֿוד יום־טובֿ
א
הײסן הײס איך, זאָלט איר װיסן זײַן, אָרי־לײב, נאָר רופֿן רופֿט
מען מיך לײבל, און אין חדר האָב איך אַ צונעמעניש
„לײב־דרײב־אָבדיריק“. אין חדר בײַ אונדז האָט איטלעכס ייִנגל זײַן צונעמעניש:
מאָטל־קאַפּאָטל, מאיר־דרײער, מענדל־פֿענדל, חײם־קלײַען, איציק־שפּיציק,
בערל־צאַפּ... געפֿעלט אײַך אַ ביסל אַ גראַם? מילא, אַז איציק איז שפּיציק,
מענדל איז פֿענדל און חײם איז קלײַען ― דאָס קאָן מען נאָך פֿאַרשטײן;
אָבער װאָס פֿאַר אַ מחותּן איז בערל מיט צאַפּ? ― למאַי, װאָס פֿאַר אַ
משל איז לײב־דרײב־אָבדיריק? פֿונדעסטװעגן װיל איך דאָס שטאַרק ניט
לײַדן און קריך זיך שלאָגן, און כאַפּ פּעטש מיט קולאַקעס מיט סטוסאַקעס
מיט בוכענצעס מיט שטשיפּאַלקעס פֿון אַלע זײַטן. מע מאַכט מיך ברױן
און בלױ, װאָרעם איך בין דער קלענסטער בײַ אונדז אין חדר, דער
קלענסטער און דער שװאַכסטער און דער אָרעמסטער. קײנער װעט זיך
פֿאַר מיר נישט אײַנשטעלן, מײַן קריװדע ניט אָננעמען; אַדרבא, אַז צװײ
נגידישע ייִנגלעך בוכען מיך, אײנער זיצט אױף מיר רײַטנדיק און דער
אַנדערער דרײט מיר אַן אױער, שטײט דעך דריטער, אַן אָרעמאַנס אַ ייִנגל,
און פּאָטאַקעװעט מיט אַ ניגון:
אָט אַזױ! אָט אַזױ!
בוכעט אים!
בוכעט אים!
די עװערלעך [אבֿרלעך]!
די עװערלעך!
אָט אַזױ! אָט אַזױ!
|
|
der esreg: a mayse lekoved yum-tuv
#
heysn heys ikh, zolt ir visn zayn, ori-leyb, nor rufn ruft
men mikh leybl, un in kheyder hob ikh a tsunemenish
"leyb-dreyb-obdirik''. in kheyder bay undz hot itlekhs yingl zayn tsunemenish:
motl-kapotl, m#ir-dreyer, mendl-fendl, Heym-klayen, itsik-shpitsik,
berl-tsap... gefelt aykh a bisl a gram? meyle, az itsik iz shpitsik,
mendl iz fendl un khayem iz klayen ― dos kon men nokh farshteyn;
ober vos far a mekhutn iz berl mit tsap? ― lemay, vos far a
moshl iz leyb-dreyb-obdirik? fundestvegn vil ikh dos shtark nit
laydn un krikh zikh shlogn, un khap petsh mit kulakes mit stusakes
mit bukhentses mit shtshipalkes fun ale zaytn. me makht mikh broyn
un bloy, vorem ikh bin der klenster bay undz in kheyder, der
klenster un der shvakhster un der oremster. keyner vet zikh
far mir nisht aynshteln, mayn krivde nit onnemen; aderabe, az tsvey
ngidishe yinglekh bukhen mikh, eyner zitst oyf mir raytndik un der
anderer dreyt mir an oyer, shteyt dekh driter, an oremans a yingl,
un potakevet mit a nign:
ot azoy! ot azoy!
bukhet im!
bukhet im!
di everlekh [eyverlekh]!
di everlekh!
ot azoy! ot azoy!
|
דער אתרוג: אַ מעשׂה לכּבֿוד יום־טובֿ
א
הײסן הײס איך, זאָלט איר װיסן זײַן, אָרי־לײב, נאָר רופֿן רופֿט
מען מיך לײבל, און אין חדר האָב איך אַ צונעמעניש
„לײב־דרײב־אָבדיריק“. אין חדר בײַ אונדז האָט איטלעכס ייִנגל זײַן צונעמעניש:
מאָטל־קאַפּאָטל, מאיר־דרײער, מענדל־פֿענדל, חײם־קלײַען, איציק־שפּיציק,
בערל־צאַפּ... געפֿעלט אײַך אַ ביסל אַ גראַם? מילא, אַז איציק איז שפּיציק,
מענדל איז פֿענדל און חײם איז קלײַען ― דאָס קאָן מען נאָך פֿאַרשטײן;
אָבער װאָס פֿאַר אַ מחותּן איז בערל מיט צאַפּ? ― למאַי, װאָס פֿאַר אַ
משל איז לײב־דרײב־אָבדיריק? פֿונדעסטװעגן װיל איך דאָס שטאַרק ניט
לײַדן און קריך זיך שלאָגן, און כאַפּ פּעטש מיט קולאַקעס מיט סטוסאַקעס
מיט בוכענצעס מיט שטשיפּאַלקעס פֿון אַלע זײַטן. מע מאַכט מיך ברױן
און בלױ, װאָרעם איך בין דער קלענסטער בײַ אונדז אין חדר, דער
קלענסטער און דער שװאַכסטער און דער אָרעמסטער. קײנער װעט זיך
פֿאַר מיר נישט אײַנשטעלן, מײַן קריװדע ניט אָננעמען; אַדרבא, אַז צװײ
נגידישע ייִנגלעך בוכען מיך, אײנער זיצט אױף מיר רײַטנדיק און דער
אַנדערער דרײט מיר אַן אױער, שטײט דעך דריטער, אַן אָרעמאַנס אַ ייִנגל,
און פּאָטאַקעװעט מיט אַ ניגון:
אָט אַזױ! אָט אַזױ!
בוכעט אים!
בוכעט אים!
די עװערלעך [אבֿרלעך]!
די עװערלעך!
אָט אַזױ! אָט אַזױ!
|