גרינס אַף שבֿועות
א
ערבֿ שבֿועות האָב איך אױסגעבעטן בײַ דער מאַמען עליה־השלום,
איך זאָל מיר אַלײן גײן הינטער דער שטאָט, אָנרײַסן און ברענגען אַהײם
גרינס אױף שבֿועות.
און די מאַמע האָט מיך געלאָזט אײנעם אַלײן גײן הינטער דער
שטאָט, אָנרײַסן און ברענגען אַהײם גרינס אױף שבֿועות. לאָז זי האָבן
דערפֿאַר אַ ליכטיקן גן־עדן.
אַן אמתע נסיעה קאָן מען אָנרופֿן נאָר די נסיעה, װאָס אַ מענטש
מאַכט אײנער אַלײן, אָן חבֿרים, אָן שום איבערשלאָג. איך בין אײנער
אַלײן, אַ פֿרײַ פֿײגעלע, אין דער גרױסער ברײטער װעלט; איבער מיר
איז די גרױסע בלױע יאַרמעלקע, װאָס מע רופֿט זי „הימל“; מיר אײנעם
אַלײן לײַכט די שײנע ליכטיקע טאָג־מלכּה, װאָס מען רופֿט זי „זון“;
פֿון מײַנעטװעגן אַלײן האָבן זיך עס צונױפֿגעקליבן דאָ, אין פֿרײַען פֿעלד,
די אַלע זינגערס, מיט אַלע פֿײַפֿערס, מיט אַלע שפּרינגערס, און נאָר
צוליב מיר אַלײן האָט זיך צענומען די שמעקנדיקע רױז, צעשפּרײט דער
לאַנגער, דער געלער „סאָנישניק“, צעצװיקלט און צעשפּרענקלט דאָס
גאַנצע ברײטע פֿעלד מיט אַלע אַנטיקלעך פֿון דער מילדער נאַטור. קײנער
קװעטשט מיך נישט, קײנער שטערט מיר נישט, קײנער זעט מיך נישט,
אַ חוץ גאָט, און איך קאָן מיר טאָן װאָס איך װיל: װיל איך ― זינג איך
מיר אַ שײנעם „כּבֿקרת“. װיל איך ― שרײַ איך משוגענערװײַז און רײַס
זיך אױפֿן האַלדז. װיל איך ― לײג איך צונױף די האַנט, װי אַ שופֿר, און
בלאָז מיר אַ „תּקיעה גדולה“ און שפּיל מיר אַ „טרובאַטש“. װיל איך
― טו איך מיך נאָר אַ װאַלגער, װי איך שטײ און גײ, אױפֿן גרינעם
|
|
grins af shvues
#
orev shvues hob ikh oysgebetn bay der mamen elih-hshlum,
ikh zol mir aleyn geyn hinter der shtot, onraysn un brengen aheym
grins oyf shvues.
un di mame hot mikh gelozt eynem aleyn geyn hinter der
shtot, onraysn un brengen aheym grins oyf shvues. loz zi hobn
derfar a likhtikn gn-edn.
an emese nesiye kon men onrufn nor di nesiye, vos a mentsh
makht eyner aleyn, on khaveyrem, on shum ibershlog. ikh bin eyner
aleyn, a fray feygele, in der groyser breyter velt; iber mir
iz di groyse bloye yarmelke, vos me ruft zi "himl''; mir eynem
aleyn laykht di sheyne likhtike tog-malke, vos men ruft zi "zun'';
fun maynetvegn aleyn hobn zikh es tsunoyfgeklibn do, in frayen feld,
di ale zingers, mit ale fayfers, mit ale shpringers, un nor
tsulib mir aleyn hot zikh tsenumen di shmekndike royz, tseshpreyt der
langer, der geler "sonishnik'', tsetsviklt un tseshprenklt dos
gantse breyte feld mit ale antiklekh fun der milder natur. keyner
kvetsht mikh nisht, keyner shtert mir nisht, keyner zet mikh nisht,
a khuts got, un ikh kon mir ton vos ikh vil: vil ikh ― zing ikh
mir a sheynem "KBkrT''. vil ikh ― shray ikh mshugenervayz un rays
zikh oyfn haldz. vil ikh ― leyg ikh tsunoyf di hant, vi a shoyfer, un
bloz mir a "tkiye gedule'' un shpil mir a "trubatsh''. vil ikh
― tu ikh mikh nor a valger, vi ikh shtey un gey, oyfn grinem
|
גרינס אַף שבֿועות
א
ערבֿ שבֿועות האָב איך אױסגעבעטן בײַ דער מאַמען עליה־השלום,
איך זאָל מיר אַלײן גײן הינטער דער שטאָט, אָנרײַסן און ברענגען אַהײם
גרינס אױף שבֿועות.
און די מאַמע האָט מיך געלאָזט אײנעם אַלײן גײן הינטער דער
שטאָט, אָנרײַסן און ברענגען אַהײם גרינס אױף שבֿועות. לאָז זי האָבן
דערפֿאַר אַ ליכטיקן גן־עדן.
אַן אמתע נסיעה קאָן מען אָנרופֿן נאָר די נסיעה, װאָס אַ מענטש
מאַכט אײנער אַלײן, אָן חבֿרים, אָן שום איבערשלאָג. איך בין אײנער
אַלײן, אַ פֿרײַ פֿײגעלע, אין דער גרױסער ברײטער װעלט; איבער מיר
איז די גרױסע בלױע יאַרמעלקע, װאָס מע רופֿט זי „הימל“; מיר אײנעם
אַלײן לײַכט די שײנע ליכטיקע טאָג־מלכּה, װאָס מען רופֿט זי „זון“;
פֿון מײַנעטװעגן אַלײן האָבן זיך עס צונױפֿגעקליבן דאָ, אין פֿרײַען פֿעלד,
די אַלע זינגערס, מיט אַלע פֿײַפֿערס, מיט אַלע שפּרינגערס, און נאָר
צוליב מיר אַלײן האָט זיך צענומען די שמעקנדיקע רױז, צעשפּרײט דער
לאַנגער, דער געלער „סאָנישניק“, צעצװיקלט און צעשפּרענקלט דאָס
גאַנצע ברײטע פֿעלד מיט אַלע אַנטיקלעך פֿון דער מילדער נאַטור. קײנער
קװעטשט מיך נישט, קײנער שטערט מיר נישט, קײנער זעט מיך נישט,
אַ חוץ גאָט, און איך קאָן מיר טאָן װאָס איך װיל: װיל איך ― זינג איך
מיר אַ שײנעם „כּבֿקרת“. װיל איך ― שרײַ איך משוגענערװײַז און רײַס
זיך אױפֿן האַלדז. װיל איך ― לײג איך צונױף די האַנט, װי אַ שופֿר, און
בלאָז מיר אַ „תּקיעה גדולה“ און שפּיל מיר אַ „טרובאַטש“. װיל איך
― טו איך מיך נאָר אַ װאַלגער, װי איך שטײ און גײ, אױפֿן גרינעם
|