IV
אַ ים פֿון טרערן
― א ―
טאָמער איז קאַרג די אײגענע צרות, יסורים און פּײַן, האָט אונדז
גאָט באַשערט פֿרעמדע צרות אױף עליס אײַלאַנד. טאָמער איז קאַרג געװען
די טרערן, װאָס מײַן מאַמע האָט פֿאַרגאָסן פֿון זינט מײַן טאַטע איז
געשטאָרבן און פֿון זינט מיר שלעפּן זיך אַרום איבער דער װעלט ביז צו
הײַנטיקן טאָג, באַדאַרף זי איצטער װײנען און טרערן גיסן אױף די
אומגליקן, װאָס מיר זעען זיך אָן אָט־אָ־דאָ, אױף עליס אײַלאַנד. אַלע מינוט
שיקט איר גאָט צו אַ נײַעם חורבן. די מאַמע נעמט זיך יעדע זאַך צום
האַרצן. זי ברעכט די הענט. זי באַהאַלט דאָס פּנים און װײנט זיך אױס
שטילערהײט.
― דו זינדיקסט, מאַמע! ― זאָגט צו איר מײַן ברודער אליהו, און
מיר דאַכט זיך, אַז ער איז גערעכט. װאָס האָט זי צו װײנען? מיר
שלעפּן זיך שױן מער נישט איבער דער װעלט, װי מיר האָבן זיך
געשלעפּט ביז אַהער. די נסיעה אױפֿן ים זײַנען מיר, דאַנקען גאָט, אױך
איבערגעקומען. מיר זײַנען שױן כּמעט אין אַמעריקע. נאָך אַ שעה, נאָך
צװײ שעה ― און מיר זײַנען פֿרײַ. נאָר װי אַזױ זאָל מען ניט װײנען,
אַז מע זעט פֿאַר זיך אַזױ פֿיל אומגליקן? אַזױ פֿיל טרערן? אַ ים פֿון
טרערן?
איבערדערצײלן אײַך אַלע אומגליקן, װאָס מיר האָבן זיך אָנגעזען
אױף עליס אײַלאַנד, באַדאַרף איך אַװעקזיצן מיט אײַך אַ טאָג מיט אַ
נאַכט און דערצײלן, דערצײלן און דערצײלן.
|
|
ayV
a yam fun trern
― # ―
tomer iz karg di eygene tsores, yesurem un payn, hot undz
got bashert fremde tsores oyf elis ayland. tomer iz karg geven
di trern, vos mayn mame hot fargosn fun zint mayn tate iz
geshtorbn un fun zint mir shlepn zikh arum iber der velt biz tsu
hayntikn tog, badarf zi itster veynen un trern gisn oyf di
umglikn, vos mir zeen zikh on ot-o-do, oyf elis ayland. ale minut
shikt ir got tsu a nayem khurbn. di mame nemt zikh yede zakh tsum
hartsn. zi brekht di hent. zi bahalt dos ponem un veynt zikh oys
shtilerhayt.
― du zindikst, mame! ― zogt tsu ir mayn bruder Elye, un
mir dakht zikh, az er iz gerekht. vos hot zi tsu veynen? mir
shlepn zikh shoyn mer nisht iber der velt, vi mir hobn zikh
geshlept biz aher. di nesiye oyfn yam zaynen mir, danken got, oykh
ibergekumen. mir zaynen shoyn kemat in amerike. nokh a sho, nokh
tsvey sho ― un mir zaynen fray. nor vi azoy zol men nit veynen,
az me zet far zikh azoy fil umglikn? azoy fil trern? a yam fun
trern?
iberdertseyln aykh ale umglikn, vos mir hobn zikh ongezen
oyf elis ayland, badarf ikh avekzitsn mit aykh a tog mit a
nakht un dertseyln, dertseyln un dertseyln.
|
IV
אַ ים פֿון טרערן
― א ―
טאָמער איז קאַרג די אײגענע צרות, יסורים און פּײַן, האָט אונדז
גאָט באַשערט פֿרעמדע צרות אױף עליס אײַלאַנד. טאָמער איז קאַרג געװען
די טרערן, װאָס מײַן מאַמע האָט פֿאַרגאָסן פֿון זינט מײַן טאַטע איז
געשטאָרבן און פֿון זינט מיר שלעפּן זיך אַרום איבער דער װעלט ביז צו
הײַנטיקן טאָג, באַדאַרף זי איצטער װײנען און טרערן גיסן אױף די
אומגליקן, װאָס מיר זעען זיך אָן אָט־אָ־דאָ, אױף עליס אײַלאַנד. אַלע מינוט
שיקט איר גאָט צו אַ נײַעם חורבן. די מאַמע נעמט זיך יעדע זאַך צום
האַרצן. זי ברעכט די הענט. זי באַהאַלט דאָס פּנים און װײנט זיך אױס
שטילערהײט.
― דו זינדיקסט, מאַמע! ― זאָגט צו איר מײַן ברודער אליהו, און
מיר דאַכט זיך, אַז ער איז גערעכט. װאָס האָט זי צו װײנען? מיר
שלעפּן זיך שױן מער נישט איבער דער װעלט, װי מיר האָבן זיך
געשלעפּט ביז אַהער. די נסיעה אױפֿן ים זײַנען מיר, דאַנקען גאָט, אױך
איבערגעקומען. מיר זײַנען שױן כּמעט אין אַמעריקע. נאָך אַ שעה, נאָך
צװײ שעה ― און מיר זײַנען פֿרײַ. נאָר װי אַזױ זאָל מען ניט װײנען,
אַז מע זעט פֿאַר זיך אַזױ פֿיל אומגליקן? אַזױ פֿיל טרערן? אַ ים פֿון
טרערן?
איבערדערצײלן אײַך אַלע אומגליקן, װאָס מיר האָבן זיך אָנגעזען
אױף עליס אײַלאַנד, באַדאַרף איך אַװעקזיצן מיט אײַך אַ טאָג מיט אַ
נאַכט און דערצײלן, דערצײלן און דערצײלן.
|