אין שטורעם 281
― זיוזיאַ! ניאַניאַ [няня: ניאַניע]! נישטאָ קײנער! ― און באַלד נאָך דעם זאָגט
זי װידער צו מאַשאַן: ― האָסטו עפּעס בריװ פֿון דער הײם? װאָס
שרײַבט מען דיר?
― זײער אָפֿט! ― ענטפֿערט איר מאַשאַ און צעלאַכט זיך. ―
שױן צו אָפֿט! כּמעט אַ טאָג איבער אַ טאָג האָב איך פֿון מײַן קאַפּעליע
בריװלעך, פֿון די שװעסטערלעך, פֿון די ברידערלעך, פֿון דער מאַמען
און פֿונעם טאַטן, און איבערהױפּט ― פֿונעם טאַטן! ער שרײַבט צו
מיר אַלע צװײ טאָג, און איך אים מוז שרײַבן אַלע צװײ טאָג. און נישט
גלאַט אַזױ בריװלעך, נאָר בריװ, גאַנצע מגילות, באַשרײַבונגען פֿון
אַלצדינג, װאָס סע קומט פֿאָר, און מער, געװײנלעך, פֿון דער „רעװאָלוציע“.
ער איז בײַ מיר אַ רעװאָלוציאָנער, אַ געפֿערלעכער רעװאָלוציאָנער!...
אַזױ לאָזט אױס מאַשאַ און צעלאַכט זיך מיט איר גוטן
אױפֿריכטיקן געלעכטער און באַװײַזט אירע געזונטע װײַסע שײנע צײן, װאָס
קײן דענטיסט אין דער װעלט האָט נאָך נישט געהאַט די זכיה זיך צורירן
צו זײ מיט זײַנע גלאַנצנדיקע שטאָלענע אינסטרומענטן. און װידער אַ
מאָל איז איר טאַמאַראַ מקנא, סײַ אױף דעם, װאָס זי שרײַבט זיך איבער
אַזױ אָפֿט מיט איר „קאַפּעליע“, סײַ אױף אירע װײַסע צײן...
― שױן דערלאַנגט דעם סאַמאָװאַר! ― זאָגט דאָס קלײנע
באָרװעסע שיקסל מיט די גרױסע קאַרעלן, װאָס מע רופֿט זי אױך מאַשאַ.
קאַפּיטל 8.
מאַשאַ באַשעװיטש בײַ טאַמאַראַ שאָסטעפּאַל
שױן לאַנג האָט זיך מאַשאַ נישט געפֿילט אַזױ גוט, װי בײַם טיש
פֿון טאַמאַראַ שאָסטעפּאַלס בעלי־בתּים. אַ גאַנץ געזינדל האָט זי דאָרט
געטראָפֿן, אַ נעסט, אָדער אַ קװאָקע, מיט קלײנע הינדעלעך
אַרומגערינגלט. אױפֿן טיש איז געשטאַנען ברױט אָנגעשניטן און קעז און פּוטער
און אײַנגעמאַכטס. נאָענט צום סאַמאָװאַר איז געזעסן אַבראַם
מאַרקאָװיטשעס װײַב, ראָזע, נאָך גאָר אַ פֿרישע און אַ שײנע פֿרױ,
אַרומגערינגלט מיט אַ גאַנצער כאַליאַסטרע קינדער, אײנס קלענער פֿונעם אַנדערן.
איטלעכס קינד איז זיך אַ װעלטל פֿאַר זיך. יעדער מיט זײַן קאַפּריז, מיט
|
|
in shturem 281
― zyuzya! nyanya [няня: nyanye]! nishto keyner! ― un bald nokh
dem zogt
zi vider tsu mashan: ― hostu epes briv fun der heym? vos
shraybt men dir?
― zeyer oft! ― entfert ir masha un tselakht zikh. ―
shoyn tsu oft! kemat a tog iber a tog hob ikh fun mayn kapelye
brivlekh, fun di shvesterlekh, fun di briderlekh, fun der mamen
un funem tatn, un iberhoypt ― funem tatn! er shraybt tsu
mir ale tsvey tog, un ikh im muz shraybn ale tsvey tog. un nisht
glat azoy brivlekh, nor briv, gantse megiles, bashraybungen fun
altsding, vos se kumt for, un mer, geveynlekh, fun der "revolutsye''.
er iz bay mir a revolutsyoner, a geferlekher revolutsyoner!...
azoy lozt oys masha un tselakht zikh mit ir gutn
oyfrikhtikn gelekhter un bavayzt ire gezunte vayse sheyne tseyn, vos
keyn dentist in der velt hot nokh nisht gehat di zkhiye zikh tsurirn
tsu zey mit zayne glantsndike shtolene instrumentn. un vider a
mol iz ir tamara mekane, say oyf dem, vos zi shraybt zikh iber
azoy oft mit ir "kapelye'', say oyf ire vayse tseyn...
― shoyn derlangt dem samovar! ― zogt dos kleyne
borvese shiksl mit di groyse kareln, vos me ruft zi oykh masha.
kapitl 8.
masha bashevitsh bay tamara shostepal
shoyn lang hot zikh masha nisht gefilt azoy gut, vi baym tish
fun tamara shostepals balebatem. a gants gezindl hot zi dort
getrofn, a nest, oder a kvoke, mit kleyne hindelekh
arumgeringlt. oyfn tish iz geshtanen broyt ongeshnitn un kez un puter
un ayngemakhts. noent tsum samovar iz gezesn abram
markovitshes vayb, roze, nokh gor a frishe un a sheyne froy,
arumgeringlt mit a gantser khalyastre kinder, eyns klener funem andern.
itlekhs kind iz zikh a veltl far zikh. yeder mit zayn kapriz, mit
|
אין שטורעם 281
― זיוזיאַ! ניאַניאַ [няня: ניאַניע]! נישטאָ קײנער! ― און באַלד נאָך דעם זאָגט
זי װידער צו מאַשאַן: ― האָסטו עפּעס בריװ פֿון דער הײם? װאָס
שרײַבט מען דיר?
― זײער אָפֿט! ― ענטפֿערט איר מאַשאַ און צעלאַכט זיך. ―
שױן צו אָפֿט! כּמעט אַ טאָג איבער אַ טאָג האָב איך פֿון מײַן קאַפּעליע
בריװלעך, פֿון די שװעסטערלעך, פֿון די ברידערלעך, פֿון דער מאַמען
און פֿונעם טאַטן, און איבערהױפּט ― פֿונעם טאַטן! ער שרײַבט צו
מיר אַלע צװײ טאָג, און איך אים מוז שרײַבן אַלע צװײ טאָג. און נישט
גלאַט אַזױ בריװלעך, נאָר בריװ, גאַנצע מגילות, באַשרײַבונגען פֿון
אַלצדינג, װאָס סע קומט פֿאָר, און מער, געװײנלעך, פֿון דער „רעװאָלוציע“.
ער איז בײַ מיר אַ רעװאָלוציאָנער, אַ געפֿערלעכער רעװאָלוציאָנער!...
אַזױ לאָזט אױס מאַשאַ און צעלאַכט זיך מיט איר גוטן
אױפֿריכטיקן געלעכטער און באַװײַזט אירע געזונטע װײַסע שײנע צײן, װאָס
קײן דענטיסט אין דער װעלט האָט נאָך נישט געהאַט די זכיה זיך צורירן
צו זײ מיט זײַנע גלאַנצנדיקע שטאָלענע אינסטרומענטן. און װידער אַ
מאָל איז איר טאַמאַראַ מקנא, סײַ אױף דעם, װאָס זי שרײַבט זיך איבער
אַזױ אָפֿט מיט איר „קאַפּעליע“, סײַ אױף אירע װײַסע צײן...
― שױן דערלאַנגט דעם סאַמאָװאַר! ― זאָגט דאָס קלײנע
באָרװעסע שיקסל מיט די גרױסע קאַרעלן, װאָס מע רופֿט זי אױך מאַשאַ.
קאַפּיטל 8.
מאַשאַ באַשעװיטש בײַ טאַמאַראַ שאָסטעפּאַל
שױן לאַנג האָט זיך מאַשאַ נישט געפֿילט אַזױ גוט, װי בײַם טיש
פֿון טאַמאַראַ שאָסטעפּאַלס בעלי־בתּים. אַ גאַנץ געזינדל האָט זי דאָרט
געטראָפֿן, אַ נעסט, אָדער אַ קװאָקע, מיט קלײנע הינדעלעך
אַרומגערינגלט. אױפֿן טיש איז געשטאַנען ברױט אָנגעשניטן און קעז און פּוטער
און אײַנגעמאַכטס. נאָענט צום סאַמאָװאַר איז געזעסן אַבראַם
מאַרקאָװיטשעס װײַב, ראָזע, נאָך גאָר אַ פֿרישע און אַ שײנע פֿרױ,
אַרומגערינגלט מיט אַ גאַנצער כאַליאַסטרע קינדער, אײנס קלענער פֿונעם אַנדערן.
איטלעכס קינד איז זיך אַ װעלטל פֿאַר זיך. יעדער מיט זײַן קאַפּריז, מיט
|