אין שטורעם 367
געגאַנגען, האָט איציקל שאָסטעפּאַל נישט גערוט, געקנײטשט מיט די
פּלײצעס, אױפֿגעכאַפּט זיך פֿונעם אָרט און אַרומגעלאָפֿן איבערן שטוב,
פֿאַרלײגט די הענט אַרונטער, און געפֿײַערט מיט די אױגן ― מלא־גזלן!
נאָר אַז ער האָט דערזען אַרײַנגײן צו דער טאָכטער דער קעכינס בנאָק,
איז ער געװאָרן געפּלעפֿט, אַנידערגעפֿאַלן אױף דער קאַנאַפּע, זיך געכאַפּט
מיט בײדע הענט בײַם קאָפּ און גענומען שאָקלען זיך און שרײַען:
― גװאַלד! גװאַלד! גװאַלד!...
― איצי! גאָט איז מיט דיר! ― זאָגט צו אים שיװקע, און איציקל
מאַכט צו איר מיט די הענט און לײגט צו אַ פֿינגער צום מױל:
― שאַ! שטילער! שרײַ נישט! דו מאַכסט אונדז
אומגליקלעך!... אומגליקלעך מאַכסטו אונדז!... מיר הערן נישט! מיר
זעען נישט! מיר װײסן גאָרנישט! מיר זײַנען נישטאָ אין דער הײם ―
שששאַ!!! ...
קאַפּיטל 6.
אַ ביטער שטיקל צײַט
איציקל שאָסטעפּאַל איז פֿונדעסטװעגן נישט געשלאָפֿן. ער האָט
געטאָן װאָס ער האָט געקאָנט. אַז מע האָט אַזאַ טאָכטער, אַזאַ געראָטענע
טאָכטער, װי ער האָט, באַדאַרף מען זען זי חתונה מאַכן, איר רײדן אַ
שידוך. נאָר װיִאַזױ? געװײנטלעך, אױפֿן נײַעם שטײגער, מאָדערן, נאָך
דער צײַט. די רעכטע האַנט טאָר נישט װיסן װאָס די לינקע טוט.
חתן־כּלה אַלײן דאַרפֿן נישט װיסן, אַז זײ זײַנען חתן־כּלה. דער שדכן דאַרף
שטײן אין אַ זײַט, און דער בחור דאַרף זיך באַקענען מיטן מײדל און
אַרומטאַנצן אַרום איר אַזױ לאַנג, ביז די צײַט װעט קומען. ביז די
שעה װעט שלאָגן ... נישטאָ קײן שענערע זאַך אױף דער װעלט, װי זען
אַ בחור, אָדער עטלעכע בחורים טאַנצן אַרום אַ מײדל, װילן זיך
אױספֿײַנען פֿאַר איר, איבערשטײַגן אײנער דעם אַנדערן.
אַרום טאַמאַראַ שאָסטעפּאַל האָבן געטאַנצט פֿײַנע בחורים, די
פֿײַנסטע בחורים אין שטאָט. און מחמת זײ האָבן געטאַנצט אַרום אַזאַ
רעװאָלוציאָנערקע, װי שאָסטעפּאַלס טאָכטער, זײַנען זײ געװאָרן, זעלבסט־
|
|
in shturem 367
gegangen, hot itsikl shostepal nisht gerut, gekneytsht mit di
pleytses, oyfgekhapt zikh funem ort un arumgelofn ibern shtub,
farleygt di hent arunter, un gefayert mit di oygn ― ml#-gzln!
nor az er hot derzen arayngeyn tsu der tokhter der kekhins bnok,
iz er gevorn gepleft, anidergefaln oyf der kanape, zikh gekhapt
mit beyde hent baym kop un genumen shoklen zikh un shrayen:
― gvald! gvald! gvald!...
― itsi! got iz mit dir! ― zogt tsu im shivke, un itsikl
makht tsu ir mit di hent un leygt tsu a finger tsum moyl:
― sha! shtiler! shray nisht! du makhst undz
umgliklekh!... umgliklekh makhstu undz!... mir hern nisht! mir
zeen nisht! mir veysn gornisht! mir zaynen nishto in der heym ―
shshsha!!! ...
kapitl 6.
a biter shtikl tsayt
itsikl shostepal iz fundestvegn nisht geshlofn. er hot
geton vos er hot gekont. az me hot aza tokhter, aza gerotene
tokhter, vi er hot, badarf men zen zi khasene makhn, ir reydn a
shidekh. nor viazoy? geveyntlekh, oyfn nayem shteyger, modern, nokh
der tsayt. di rekhte hant tor nisht visn vos di linke tut.
HTn-kale aleyn darfn nisht visn, az zey zaynen HTn-kale. der shadkhn darf
shteyn in a zayt, un der bokher darf zikh bakenen mitn meydl un
arumtantsn arum ir azoy lang, biz di tsayt vet kumen. biz di
sho vet shlogn ... nishto keyn shenere zakh oyf der velt, vi zen
a bokher, oder etlekhe bokhrem tantsn arum a meydl, viln zikh
oysfaynen far ir, ibershtaygn eyner dem andern.
arum tamara shostepal hobn getantst fayne bokhrem, di
faynste bokhrem in shtot. un makhmes zey hobn getantst arum aza
revolutsyonerke, vi shostepals tokhter, zaynen zey gevorn, zelbst-
|
אין שטורעם 367
געגאַנגען, האָט איציקל שאָסטעפּאַל נישט גערוט, געקנײטשט מיט די
פּלײצעס, אױפֿגעכאַפּט זיך פֿונעם אָרט און אַרומגעלאָפֿן איבערן שטוב,
פֿאַרלײגט די הענט אַרונטער, און געפֿײַערט מיט די אױגן ― מלא־גזלן!
נאָר אַז ער האָט דערזען אַרײַנגײן צו דער טאָכטער דער קעכינס בנאָק,
איז ער געװאָרן געפּלעפֿט, אַנידערגעפֿאַלן אױף דער קאַנאַפּע, זיך געכאַפּט
מיט בײדע הענט בײַם קאָפּ און גענומען שאָקלען זיך און שרײַען:
― גװאַלד! גװאַלד! גװאַלד!...
― איצי! גאָט איז מיט דיר! ― זאָגט צו אים שיװקע, און איציקל
מאַכט צו איר מיט די הענט און לײגט צו אַ פֿינגער צום מױל:
― שאַ! שטילער! שרײַ נישט! דו מאַכסט אונדז
אומגליקלעך!... אומגליקלעך מאַכסטו אונדז!... מיר הערן נישט! מיר
זעען נישט! מיר װײסן גאָרנישט! מיר זײַנען נישטאָ אין דער הײם ―
שששאַ!!! ...
קאַפּיטל 6.
אַ ביטער שטיקל צײַט
איציקל שאָסטעפּאַל איז פֿונדעסטװעגן נישט געשלאָפֿן. ער האָט
געטאָן װאָס ער האָט געקאָנט. אַז מע האָט אַזאַ טאָכטער, אַזאַ געראָטענע
טאָכטער, װי ער האָט, באַדאַרף מען זען זי חתונה מאַכן, איר רײדן אַ
שידוך. נאָר װיִאַזױ? געװײנטלעך, אױפֿן נײַעם שטײגער, מאָדערן, נאָך
דער צײַט. די רעכטע האַנט טאָר נישט װיסן װאָס די לינקע טוט.
חתן־כּלה אַלײן דאַרפֿן נישט װיסן, אַז זײ זײַנען חתן־כּלה. דער שדכן דאַרף
שטײן אין אַ זײַט, און דער בחור דאַרף זיך באַקענען מיטן מײדל און
אַרומטאַנצן אַרום איר אַזױ לאַנג, ביז די צײַט װעט קומען. ביז די
שעה װעט שלאָגן ... נישטאָ קײן שענערע זאַך אױף דער װעלט, װי זען
אַ בחור, אָדער עטלעכע בחורים טאַנצן אַרום אַ מײדל, װילן זיך
אױספֿײַנען פֿאַר איר, איבערשטײַגן אײנער דעם אַנדערן.
אַרום טאַמאַראַ שאָסטעפּאַל האָבן געטאַנצט פֿײַנע בחורים, די
פֿײַנסטע בחורים אין שטאָט. און מחמת זײ האָבן געטאַנצט אַרום אַזאַ
רעװאָלוציאָנערקע, װי שאָסטעפּאַלס טאָכטער, זײַנען זײ געװאָרן,
|