נחת פֿון קינדער (מאָנאָלאָג)
― קײן נגיד, הערט איר, בין איך נישט. װײַט פֿון אַ נגיד. גאָרנישט.
אַ בעל־הבית מיט אַ דירה אַן אײגענע. כאָטש װאָס האָט מען, מישטײנס
געזאָגט, בײַ אונדז אין אַ דירה? מכּות! ― נאָר נחת פֿון קינדער, קאָן
איר מיך באַרימען, האָב איך, ברוך־השם, מער פֿונעם גרעסטן גבֿיר אין
כּתרילעװקע! בײַ מיר, הערט איר, אַז עס קומט אַ יום־טובֿ און עס קומען
זיך צונױף אַלע קינדער, קײן עין־הרע, זין און טעכטער, שניר און
אײדעמס מיט אַלע אײניקלעך ― װער איז צו מיר גלײַך?
למשל, נעמט פּורים צו דער סעודה.
װאָס פֿאַר אַ טעם, פֿרעג איך אײַך, האָט אַ סעודה, אַז מע זעצט
זיך צום טיש אײנער אַלײן מיטן װײַב און מע עסט?
נו, שטעלט אײַך פֿאָר, אַז איך האָב שױן אָפּגעגעסן די פֿיש מיט
דער יױך, לאָקשן, צימעס, דאָס, יענץ ― נו װאָס? בלאָטע־שבבלאָטע!
אַ פֿערד, להבֿדיל, עסט אױך. אַ מענטש איז דאָך אָבער נישט קײן פֿערד.
ובפֿרט אַ ייִד. ובפֿרט יום־טובֿ. ובפֿרט אַזאַ יום־טובֿ, װי פּורים צו דער
סעודה!
קודם־כּל ― די קינדער, קײן עין־הרע.
אַכט האָב איך, זאָלן געזונט זײַן, אַלע אױסגעגעבענע. )געװען
צװעלף ― פֿיר זײַנען, די צו לענגערע יאָר, אַװעקגעגאַנגען(. האַלב זײַנען
זין, האַלב זײַנען טעכטער; פֿיר אײדעמס און פֿיר שניר; האָט איר שױן,
קײן עין־הרע, אַ קײַמא־לן פֿון זעכצן.
הײַנט אײניקלעך, לעבן זאָלן זײ!
נישט צו פֿאַרזינדיקן. װאָרעם אַלע טעכטער און אַלע שניר קינדלען,
|
|
nakhes fun kinder (monolog)
― keyn noged, hert ir, bin ikh nisht. vayt fun a noged. gornisht.
a balebos mit a dire an eygene. khotsh vos hot men, mishteyns
gezogt, bay undz in a dire? makes! ― nor nakhes fun kinder, kon
ir mikh barimen, hob ikh, brukh-hshm, mer funem grestn gevir in
KTrilevke! bay mir, hert ir, az es kumt a yum-tuv un es kumen
zikh tsunoyf ale kinder, keyn eyn-hre, zin un tekhter, shnir un
eydems mit ale eyniklekh ― ver iz tsu mir glaykh?
lemoshl, nemt purem tsu der sude.
vos far a tam, freg ikh aykh, hot a sude, az me zetst
zikh tsum tish eyner aleyn mitn vayb un me est?
nu, shtelt aykh for, az ikh hob shoyn opgegesn di fish mit
der yoykh, lokshn, tsimes, dos, yents ― nu vos? blote-shbblote!
a ferd, lehavdil, est oykh. a mentsh iz dokh ober nisht keyn ferd.
ubfrt a yid. ubfrt yum-tuv. ubfrt aza yum-tuv, vi purem tsu der
sude!
kudm-Kl ― di kinder, keyn eyn-hre.
akht hob ikh, zoln gezunt zayn, ale oysgegebene. )geven
tsvelf ― fir zaynen, di tsu lengere yor, avekgegangen(. halb zaynen
zin, halb zaynen tekhter; fir eydems un fir shnir; hot ir shoyn,
keyn eyn-hre, a kaym#-ln fun zekhtsn.
haynt eyniklekh, lebn zoln zey!
nisht tsu farzindikn. vorem ale tekhter un ale shnir kindlen,
|
נחת פֿון קינדער (מאָנאָלאָג)
― קײן נגיד, הערט איר, בין איך נישט. װײַט פֿון אַ נגיד. גאָרנישט.
אַ בעל־הבית מיט אַ דירה אַן אײגענע. כאָטש װאָס האָט מען, מישטײנס
געזאָגט, בײַ אונדז אין אַ דירה? מכּות! ― נאָר נחת פֿון קינדער, קאָן
איר מיך באַרימען, האָב איך, ברוך־השם, מער פֿונעם גרעסטן גבֿיר אין
כּתרילעװקע! בײַ מיר, הערט איר, אַז עס קומט אַ יום־טובֿ און עס קומען
זיך צונױף אַלע קינדער, קײן עין־הרע, זין און טעכטער, שניר און
אײדעמס מיט אַלע אײניקלעך ― װער איז צו מיר גלײַך?
למשל, נעמט פּורים צו דער סעודה.
װאָס פֿאַר אַ טעם, פֿרעג איך אײַך, האָט אַ סעודה, אַז מע זעצט
זיך צום טיש אײנער אַלײן מיטן װײַב און מע עסט?
נו, שטעלט אײַך פֿאָר, אַז איך האָב שױן אָפּגעגעסן די פֿיש מיט
דער יױך, לאָקשן, צימעס, דאָס, יענץ ― נו װאָס? בלאָטע־שבבלאָטע!
אַ פֿערד, להבֿדיל, עסט אױך. אַ מענטש איז דאָך אָבער נישט קײן פֿערד.
ובפֿרט אַ ייִד. ובפֿרט יום־טובֿ. ובפֿרט אַזאַ יום־טובֿ, װי פּורים צו דער
סעודה!
קודם־כּל ― די קינדער, קײן עין־הרע.
אַכט האָב איך, זאָלן געזונט זײַן, אַלע אױסגעגעבענע. )געװען
צװעלף ― פֿיר זײַנען, די צו לענגערע יאָר, אַװעקגעגאַנגען(. האַלב זײַנען
זין, האַלב זײַנען טעכטער; פֿיר אײדעמס און פֿיר שניר; האָט איר שױן,
קײן עין־הרע, אַ קײַמא־לן פֿון זעכצן.
הײַנט אײניקלעך, לעבן זאָלן זײ!
נישט צו פֿאַרזינדיקן. װאָרעם אַלע טעכטער און אַלע שניר קינדלען,
|